Η 14η Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη, καθιερώθηκε το 1991 από τον Π.Ο.Υ. τιμώντας τον Φρέντερικ Γκραντ Μπάντινγκ για την ανακάλυψη της ινσουλίνης.
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι το μεταβολικό νόσημα που χαρακτηρίζεται από την ανεπάρκεια ινσουλίνης είτε μερικής (Σ.Δ.2) είτε ολικής (Σ.Δ.1)
Η συγκεκριμένη ορμόνη ευθύνεται για την διάσπαση ή καύση της γλυκόζης που λαμβάνουμε με την μορφή υδατανθράκων μέσω της διατροφής μας. Στη σύγχρονη και απαιτητική κοινωνία μας, το θέμα της διατροφής είναι καθοριστικός παράγοντας για την σωματική και ψυχική μας υγεία. Συνδυάζοντας την διατροφή μας με φυσική δραστηριότητα (άσκηση), έχουμε τον βασικό σύμμαχο για την βιολογική μας ομοιόσταση.
Διαβήτης και μεσογειακή διατροφή
Μελέτες που διενεργήθηκαν και διενεργούνται παγκοσμίως, αποδεικνύουν άμεση και καθοριστική συσχέτιση μεταξύ του Σακχαρώδη Διαβήτη και της διατροφής. Η γεωγραφική και πολιτισμική θέση της Ελλάδος μας καθιστά “τυχερούς”, όσον αφορά στο πλούσιο διατροφικό εύρος μας σε φρούτα, λαχανικά, σιτηρά, ψάρια, κρέας κ.λ.π. Προϋποθέτουν δε, την δυνατότητα ολοκλήρωσης μιας πλήρους διατροφής, της μεσογειακής.
Η μεσογειακή διατροφή, μάλιστα, έχει γίνει αποδεκτή από το σύνολο του επιστημονικού κόσμου παγκοσμίως, ως το απόλυτο εργαλείο υγιούς σίτισης και απώλειας βάρους.
Ο ασθενής που πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη έχει συγκεκριμένους διατροφικούς περιορισμούς. Οι περιορισμοί αυτοί επικεντρώνονται κυρίως στη ζάχαρη και τα παράγωγά της.
Δεν σημαίνει όμως ότι οι περιορισμοί αυτοί δεν μπορούν να αντικατασταθούν από άλλες διατροφικές ομάδες, ούτε και να απαγορευτούν.
Με την πάροδο των ετών, βρέθηκαν λύσεις στο να αντικαταστήσουμε την ζάχαρη με άλλα προϊόντα που διατηρούν την γεύση και μειώνουν το θερμιδικό φορτίο.
Η αίσθηση της γεύσης είναι από τα πιο σημαντικά ερεθίσματα που “διαβάζει” ο εγκέφαλός μας.
Σκεφτείτε την ευεξία που νιώθετε κάθε φορά που δοκιμάζετε ένα νόστιμο φαγητό ή κάποιο γλυκό. Το στιγμιαίο αίσθημα χαράς, αποτελεί σημαντικό στοιχείο στη ψυχική μας ισορροπία.
Θα ήταν άδικο λοιπόν και αδόκιμο να στερήσουμε αυτή την αίσθηση από έναν άνθρωπο, ο οποίος πάσχει, ο οποίος αισθάνεται διαφορετικός, με όρια, με “μη” στο καθημερινό του πιάτο.
Ένας διαβητικός λοιπόν, θα πρέπει να εντάξει στην ζωή του ένα πρόγραμμα διατροφής και όχι δίαιτας. Η δίαιτα ηχεί άσχημα στα αυτιά των ανθρώπων, παραπέμπει σε απαγορεύσεις, πολλά “μη” και μεγάλη ψυχοσωματική πίεση, χωρίς δυστυχώς πάντοτε να οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Θέτοντας λοιπόν ως γνώμονα τη μεσογειακή διατροφή, μπορούμε ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως να ακολουθήσουμε το μακροχρόνιο αλλά πιο σίγουρο δρόμο.
Σύνεση και συνέπεια, αυτά χρειαζόμαστε στο τραπέζι μας. Συχνά και μικρά γεύματα.
Ας τηρήσουμε τις παραδόσεις της κουζίνας που κληρονομήσαμε, όπως η συχνότητα και η ποικιλία όλων των διατροφικών ομάδων.
Ας ακολουθήσουμε το μονοπάτι της γεύσης που όλοι κρατάμε μέσα μας, με εικόνες και μυρωδιές από τα παιδικά μας χρόνια.
Ας δώσουμε γεύση και χρώμα στη ζωή μας…το χρειαζόμαστε όλοι.
Με εκτίμηση,
Ιωάννης Θ. Αρκουμάνης
Παθολόγος με εξειδίκευση στο Σακχαρώδη Διαβήτη, μέλος της ελληνικής διαβητολογικής εταιρείας και αναπληρωτής Διευθυντής Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, Κλινική Παλαιού Φαλήρου.
Για να μάθετε περισσότερα για την διατροφή μας όταν διαπιστωθεί διαβήτης, διαβάστε εδώ.
